Türkiye Barolar Birliği (TBB) İnsan Hakları Merkezi tarafından hazırlanan aporda “Öğrencilerin dersleri boykot etme daveti yapması ve boykot etmesi tabir özgürlüğü kapsamına girer” denildi.
Türkiye Barolar Birliği (TBB) İnsan Hakları Merkezi tarafından hazırlanan hukuksal değerlendirmede, çeşitli asliye ceza mahkemelerinde 2911 sayılı Toplantı ve Gösteri Yürüyüşleri Kanunu kapsamında devam etmekte olan yargılamaların yanı sıra, Yükseköğrenim Kanunu disiplin kararları çerçevesinde, üniversite öğrencilerinin ders boykotlarına ait disiplin sorumluluğu bahisleri incelendi.
5 ana başlık, 20 orta başlık ve 34 sayfadan oluşan değerlendirmede boykot daveti ve boykot aksiyonunun türel niteliği şu halde tabir edildi:
“BOYKOT DAVETİ VE BOYKOT AKSİYONUNUN TÜREL NİTELİĞİ”
“Protesto hakkı, toplantı ve şov yürüyüşü hakkı ile tabir özgürlüğünün kapsamı içindedir. Protesto hakkı, birçok farklı hareket biçimini içerir. Barışçıl olduğu sürece, bu hak sadece protesto yürüyüşlerini değil, tıpkı vakitte abluka, oturma aksiyonu, işgal üzere farklı aksiyon biçimlerini de kapsar.
Örgütlü ve resen gerçekleşen her türlü hareket, toplantı ve şov yürüyüşü hakkının bir modülü olan protesto hakkına dahildir ve öncesinde bir bildirim kaidesine bağlı tutulamaz. Barışçıl toplantı hakkı bireylerin protesto vaktini yerini ve biçimini seçme hakkını da içerir.
Nitekim, 1982 Anayasası’nın 34/1. unsuru de “Herkes, evvelden müsaade almadan, silahsız ve ataksız toplantı ve şov yürüyüşü düzenleme hakkına sahiptir.” diyerek toplantı ve şov yürüyüşü hakkına ait kelam konusu kozmik standartları tanımaktadır.
Protesto unsur olarak kamuya açık alanlarda, kamu binalarında ve üniversitelerde yapılabilir. Protesto, belirli bir bahiste kendisini söz etmek isteyen öğrenciler tarafından üniversite yerleşkelerinin içinde ya da dışında kullanılabilecek bir haktır.”
“İFADE ÖZGÜRLÜĞÜ VE AKADEMİK ÖZGÜRLÜK ÜNİVERSİTENİN VE AKADEMİK HAYATIN TEMEL TAŞIDIR”
“İfade özgürlüğü ve akademik özgürlük üniversitenin ve akademik ömrün temel taşıdır. Öğrencilerin söz ve barışçıl toplantı şov yürüyüşü ve bunların kapsamı içinde yer alan protesto hakkı hem 1982 Anayasasının 26. ve 34. unsurlarında hem de AİHS’nin 10. ve 11. hususlarında garanti altına alınmıştır.
Öğrencilerin protesto hakkının sonu, bu nitelikteki hareketlerin yükseköğretim kurumlarında eğitim ve öğretimi direkt engelleyici bir nitelik taşıması olabilir.”
“AİHM’YE NAZARAN BOYKOT DAVETİ KARŞI GÖRÜŞÜ SÖZ ETME ARACIDIR”
“AİHM’ye nazaran boykot daveti karşı görüşü tabir etme aracıdır. Bu nedenle AİHS’nin 10. hususunda tanınan söz özgürlüğünün kapsamı içindedir.19 Üstelik Mahkeme, boykotu siyasal bir söz biçimi olarak niteleyerek bunda kamu çıkarının olduğunu vurgulamaktadır.
Diğer siyasal nitelikteki söz biçimlerinde olduğu üzere boykot da şiddete, nefrete ya da hoşgörüsüzlüğe davet biçiminde olmadıkça Sözleşme’nin geniş muhafazası altındadır. AİHM’in boykot davetine ait bu yaklaşımı pek çok demokratik devletin Yüksek/Anayasa Mahkemeleri tarafından da benimsenmiştir.
Örneğin, ABD Yüksek Mahkemesi şiddet içermeyen siyasal maksatlı boykotun Anayasa’nın müdafaası altında olduğunu açıkça söz eder. Federal Alman Anayasa Mahkemesi de boykotu siyasal tabir özgürlüğü olarak tanımlamakta ve boykotun temel bir hak olduğunu vurgulamaktadır.”
“Boykota Davet, Dersleri Boykot Üzere Protesto Aksiyonlarının 2547 Sayılı Yükseköğrenim Kanununun 54. Unsurunda Düzenlenen Öğrencilerin Disiplin İşleri Kapsamına Girip Girmediğinin Değerlendirilmesi”
2547 sayılı Kanunun 54. hususu yükseköğretim kurumlarına kayıtlı öğrencilere yönelik disiplin cürüm ve cezalarını düzenlemektedir.
İlk bakışta boykota davet, dersleri boykot üzere protesto aksiyonlarının aşağıdaki disiplin kabahat ve cezaları içinde kıymetlendirilebileceği düşünülebilir: ‘Ders, seminer, imtihan, uygulama, laboratuvar, atölye çalışması, bilimsel toplantı ve konferans üzere çalışmaların tertibini bozmak” gerekçesiyle kınama cezası verilmesi; “Öğrenme ve öğretme hürriyetini engelleyici yahut yükseköğretim kurumlarının işleyiş ve huzurunu bozucu eylemlerde bulunmak, Yükseköğretim kurumu çalışanı yahut öğrencilerini tehdit etmek’, “Yükseköğretim kurumunda şahısların gurur ve haysiyetini zedeleyen kelamlı yahut yazılı eylemlerde bulunmak’, “Yükseköğretim kurumu çalışanı yahut öğrencilerini tehdit etmek” gerekçesiyle yükseköğretim kurumundan bir haftadan bir aya kadar uzaklaştırma cezası verilmesi; “Yükseköğretim kurumlarında işgal ve gibisi fiillerle yükseköğretim kurumunun hizmetlerini engelleyici aksiyonlarda bulunmak’, “Kurum çalışanı yahut öğrencilerine fiili saldırıda bulunmak’, “Yükseköğretim kurumu bünyesinde mevcut bina, demirbaş eşya ve gibisi malzemeyi tahrip etmek yahut bilişim sistemine ziyan vermek” gerekçesiyle Yükseköğretim kurumundan bir yarıyıl için uzaklaştırma cezası verilmesi; Yükseköğretim kurumu görevlilerine karşı cebir ve şiddet kullanarak vazifenin yapılmasına pürüz olmak”, “Öğrencilere karşı cebir ve şiddet kullanarak yükseköğretim hizmetlerinden yararlanmalarını engellemek” gerekçesiyle Yükseköğretim kurumundan iki yarıyıl için uzaklaştırma cezası verilmesi.
“ANAYASA MAHKEMESİNİN TABİR ETTİĞİ ÜZERE TOPLANTI VE ŞOV YÜRÜYÜŞÜ HAKKI BİR ORTAYA GELEBİLME ÖZGÜRLÜĞÜNÜ KORUMAKTADIR”
“Anayasa Mahkemesinin söz ettiği üzere toplantı ve şov yürüyüşü hakkı, bireylerin niyet açıklamalarında bulunmak hedefiyle açık yahut kapalı yerlerde, kamu otoriteleri ile üçüncü şahısların müdahalesi olmaksızın süreksiz olarak bir ortaya gelebilme özgürlüğünü korumaktadır.
Toplantı ve şov yürüyüşü düzenleme hakkı, bir kanıyı açıklamak, ortak çıkarları savunmak, muhakkak fikir ve kanaatler çerçevesinde kamuoyu oluşturmak ve siyasal karar organlarını etkilemek için bireylerin bir ortaya gelebilmeleri hedefine hizmet eder. Bu nedenle kelam konusu hak, tabir özgürlüğüyle de yakından ilgili olup tabir özgürlüğü ile birlikte demokratik toplumun temelini oluşturur.
Kişiler, bu hak aracığıyla yönetimin yönetme biçiminin doğurduğu olumsuz sonuçları lisana getirme ve muhakkak ölçüde etkileme imkânı elde ettiklerinden bu hak idareye katılma araçlarından birini oluşturmaktadır.
Dolayısıyla bir ülkenin demokratik unsurlara uygun yönetildiğinden kelam edilebilmesi için bireylerin barışçıl toplantı ve şov yürüyüşü düzenleme hakkına sahip olması gerekmektedir. Bu münasebetlerle Anayasa Mahkemesi, müsaade almadan yapılan toplantıların yükseköğretim kurumundan uzaklaştırma cezasıyla cezalandırılmasını öngören kanun kararını Anayasa’nın 13. ve 34. hususlarına karşıt görerek iptal etmiştir.”
“ÜNİVERSİTELERDE SÖZ ÖZGÜRLÜĞÜNE YÖNELİK MÜDAHALENİN İSTİSNAİ OLMASI GEREKİR”
“Öğrencilerin söz özgürlüğüne yönelik olarak getirilen düzenlemeler tarafından eğitimin derecesi büyük değer taşımaktadır. Disiplin yaptırımına bağlı olan hareketin bağlı olduğu eğitimin derecesi arttıkça öğrencinin tabir özgürlüğüne yönelik müdahaleler azalmalıdır. Bu bağlamda özgür fikrin ve eleştirel aklın beşiği olarak kabul edilen üniversitelerde farklı niyetlere sahip olan öğrencilere daha fazla müsamaha gösterilmesi gerekir. Söz özgürlüğü, üniversite öğrencileri de dahil olmak üzere herkesin görüş ve fikirlerini serbestçe anlatabilmesi, diğerlerine aktarabilmesi ve yayabilmesi imkânına sahip olması manasına gelmektedir.
Dolayısıyla üniversite öğrencileri, kelam konusu görüş ve fikirleri tartışmalı olsa yahut ilgi görmese dahi tabir etme özgürlüğünün sıkı muhafazasından yararlanmalıdır. Üniversitelerde söz özgürlüğüne yönelik müdahalenin istisnai olması gerekir. Anayasa Mahkemesine nazaran, söz özgürlüğünün kullanılması ile bağlı olarak eğitim hakkına yönelik müdahalelerde müdahaleye bahis niyet açıklamasının, eğitim kurumunun nizamı üzerindeki mümkün veya mevcut olumsuz tesirinin de kesinlikle gösterilmesi gerekir.
Kuşku yok ki eğitim kurumunun disiplininin sağlanması legal bir maksat olmakla birlikte kelam konusu gayesi gerçekleştirmek için bireyin tabir özgürlüğünü ortadan kaldıracak veya kullanmasını çok zorlaştıracak müdahaleler kabul edilemez. Bu münasebetle, Anayasa Mahkemesi, öğrencilerin kendileriyle ilgili olan ya da kamuoyunu ilgilendiren bir bahisle ilgili dikkat çekme, kamuoyu oluşturma üzere maksatlarla müsaadesiz bildiri dağıtma, afiş yahut pankart üzere malzemelerin asılmasının ve dağıtılmasının disiplin yaptırımına bağlanmasını Anayasa’ya alışılmamış bulmuştur.
Anayasa Mahkemesi ‘işgal’i ‘İşgal, bir yeri süreksiz bir müddetle ele geçirme, işten alıkoyma, engelleme, oyalama üzere eylemler’ olarak tanımlamaktadır. Mahkeme, ‘Kurala husus hareketlerin, sıkıntı ve şiddet barındırabilen ve yükseköğretim hizmetlerinden yararlanmayı ve kelam konusu hizmetlerin sunumunu öğrenciler ile akademik ve idari işçi istikametinden topluca kesintiye uğratabilecek nitelikte eylemler’ olarak söz etmektedir.
Danıştay’a nazaran, fiilin, yükseköğretim kurumlarında işgal ve gibisi fiillerle yükseköğretim kurumunun hizmetlerini engelleyici hareketlerde bulunmak cürmü kapsamında değerlendirilebilmesi için müddet ve iştirak tarafından eğitim kurumlarının tertip ve güvenliğini tehdit edecek boyutta ve nitelikte bulunması gereklidir. Bu bağlamda Danıştay, örneğin, davacının öğrenci arkadaşları ile birlikte merdiven başında kol kola girerek slogan atmasını ve dersi bir sürü engellemesini bu hareketin kısa müddetli olması nedeniyle işgal ve gibisi fiil kapsamında değerlendirilmemiştir.”
Değerlendirmenin ilgili kısmın sonuç kısmında ise şu tabirlere yer verildi:
“Öğrencilerin dersleri boykot etme daveti yapması ve boykot etmesi tabir özgürlüğü kapsamına girer.
Öğrencilerin, oburlarının derslere girmesini ve derslerin yapılmasını fiziken engellemedikleri sürece derslere siyasal nitelik taşıyan ya da taşımayan rastgele bir mevzuyu protesto etmek ve o hususa üniversite idaresinin ya da kamuoyunun dikkatini çekmek hedefiyle üniversite yerleşkesinde ve binalarında toplanması hem akademik özgürlük hem de toplantı ve şov yürüyüşü hakkının müdafaa kapsamı içindedir.
Bu cins hareketlerin 2547 sayılı Kanun’un 54. unsurunda sayılan disiplin hatalarından birinin kapsamında kıymetlendirilmesi Anayasa’nın 26. ve 34. unsurlarına terslik oluşturacaktır. Bu türlü bir kıymetlendirme, üstte da açıklandığı üzere AİHM kararlarına; münasebetiyle ‘Usulüne nazaran yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ait milletlerarası andlaşmalarla kanunların birebir bahiste farklı kararlar içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda milletlerarası andlaşma kararları temel alınır.’ diyen Anayasa’nın 90/5. hususuna de karşıtlık oluşturacaktır.”