‘Şahlar Şâhı divan açar
Divan gümbür gümbürlenir
Mert dayanır nâmert kaçar
Meydan gümbür gümbürlenir’
Köroğlu (16. Yüzyıl)
Türkiye’nin siyasal ve sınıfsal gayretinde yeni gelişmeler yaşanıyor. Toplumun tüm bölümleri siyasi iktidarın haksız hukuksuz uygulamalarına karşı sesini yükseltiyor. Başta üniversite öğrencileri olmak üzere personeller, bayanlar, emekliler, açlık sonu altında inim inim inleyen tüm yurttaşlar siyasi iktidarın değişiminden yana çaba kararlılığında ısrarcı oluyor. Her siyasi görüşten, her etnik kimlikten 16 milyon yurttaş İBB Lideri Sayın Ekrem İmamoğlu’nun Cumhurbaşkanı Adayı olması için sandık başında gitti ve oyunu kullandı.
Silivri zindanlarına atılan Sayın Ekrem İmamoğlu’nun ve bir müddettir CHP’li ve DEM’li belediye liderlerine, muhalefet partileri genel liderlerine, gazetecilere, iş beşerlerine yapılan kumpaslarla tutsak edilmeleri toplumda büyük bir huzursuzluğa neden oldu.
Bu haksızlıklara karşı çıkan geniş halk kitleleri direnişe ve gayrete başladı. Meydanları dolduran kitlelerin Alevi yahut Sünni olması, Türk yahut Kürt olması, sağcı yahut solcu olmasının hiçbir kıymeti olmadığına şahit olduk. Her bölümden yurttaş yapılan hukuksuzluğa karşı birlik oldu. Toplumsal bilimciler ve siyaset bilimcilerin Türkiye’nin bu yeni fotoğrafını yanlışsız tahlil etmek üzere bir sorumluluğu olduğunu düşünüyorum. Ülkemizde yeni bir toplumsal uyanışa yol açan içinde bulunduğumuz sınıfsal çabanın boyutuna dikkat edilirse, gelecek aydınlık günlerin ne kadar yakın olduğunu söyleyebiliriz.
Bugün meydanlara çıkan yurttaşlar aidiyet ve etnik milliyetçi hislerden arınmış durumda. Geniş halk kitleleri ortak gayrette buluşmuşlardır. Bu durum siyasi iktidar tarafından marjinal gösterilerek, küçümsenmektedir. 2 Nisan boykotunun gayesine ulaşması iktidarı çıldırtmıştır. İktidarın yarınlarda ne yapacağı bugünden kestirilmemektedir. Her geçen gün kendinden olmayan herkese daha da baskıcı, ötekileştirici, düşmanlaştırıcı tavrında ısrar etmektedir.
Müflis Tek Adam Rejimi, Türkiye Cumhuriyeti devletini kendi şirketi olarak görmektedir. Bu anlayışından kaynaklı hesapsız, kitapsız uygulamalar ve yatırımlar yapmaktadır. Türkiye’nin ekonomik sistemini rant iktisadına dönüştürmekten geri durmamıştır. Yap-İşlet modeli ile devletin hazinesini yandaşlara peşkeş çekerek boşaltmıştır.
23 yıllık AKP iktidarında ekonomik sistemden eğitim sistemine, sıhhat sisteminden güvenlik sistemine ne varsa anti demokratik tekniklerle cumhuriyetin temel kıymetleri yok edilerek, toplumsal devlet anlayışı terk edilmiştir.
Laik bilimsel eğitim terk edilerek, Ulusal Eğitim dinselleştirilmiştir. ÇEDES programıyla okullara atanan imamlar aracılığıyla öğrenciler çağdışı sistemlerle eğitilmektedir.
Sağlık sistemi çökmüştür. Yurttaşlar, toplumsal devlet anlayışından uzaklaşılarak özel hastanelere muhtaç hale getirilmiştir. Devlet hastanelerinde randevu almak neredeyse imkan dışı olmuştur. Ultrason ve emar için 5-6 ay sonrasına fakat gün verilebilmektedir.
Emeklilik sistemi yerlerde sürüklenmektedir. 16 milyon emekli açlık sonunun altında bir yaşama mahkum edilmiştir.
Adalet sistemi güdümlü hale getirilmiştir. Siyasi iktidarın yargı kurumuna müdahalesi hukuksuzluğun boyutunu göstermektedir. Hukuksuzluk yurttaşların büyük yansısına neden olmaktadır.
Her gün yeni bir artırımla uyanmaya başladık. Elektriğe yüzde 25 artırım yapıldı. Dünyada petrol fiyatları tepetaklak aşağı düşerken biz hala fahiş fiyatlarla akaryakıt almaya devam ediyoruz. Çiftçilerimiz bir bir tarım dalını terk etmektedir. İşsizlik resmi sayılara nazaran bile 13 milyonun üstündedir, gayri resmi sayılar 20 milyonun üstünde olduğunu belirtmektedir.
Muhalefet partileri yaşanan Tek Adam Rejimine karşı Türkiye İttifakı’na gerçek yavaş da olsa ilerliyor. Motor gücün CHP olduğu yadsınamaz bir gerçek.
CHP Genel Lideri Sayın Özgür Özel’in de belirttiği üzere ‘19 Mart Darbesi’ muhalif topluma karşı yapılan ve yapılacak olan kumpasların devam edeceğini işaret etmektedir. Bu baskıcı devirde meydanları doldurmak ve haksızlıklara ses yükseltmek çok kıymetli…
Bu aksiyonların öğrenci gençliğe yeni yükümlülükler yüklediğini göz arkası etmemek gerekiyor. Bu manada gençlik ile tez elden organik bağlar kurulmalıdır. Gençliği dinlemeden anlamadan atılacak her adım onları ürkütebilir. Gençliğe güvenmek işin başı…
Siyasi iktidara yönelen bu reaksiyonun sınıfsal karakterini görmeden büyük bir muvaffakiyetin elde edilmesi hayal eseridir. Hasebiyle bu nizamdan en çok ziyan gören personel sınıfı ve işçi kitlelerle yanlışsız bir bağ kurulmazsa ve gençler ile işçiler bu uğraşın asli ögesi yapılmazsa toplanan bu güç sinerjiye dönüşmeyebilir.
Sosyal demokratların önderliği bu kitlesel gayretin boyutunu büyütebilir. Büyütülecek olan uğraş için yanlışsız bir program ile oluşturulacak strateji geniş toplum bölümlerinin sıkıntılarına tahlil getirecek bir içeriğe sahip değilse muvaffakiyetin beklenmesi beyhude bir uğraştan öteye gidemeyecektir. Hasebiyle 68 ile 78 jenerasyonunun devrimci nitelikli önderliğini bugün meydanlara inen toplumsal kısımları dinlemek, yine öğrenmek, bilgi birikimlerini aktarmak ve deneyimlerini paylaşmak üzere birçok vazifeler beklemektedir.