Tarihi hakikatle yüzleşme zorunluluğu!

“Kendimiz üzere yaşayan binlerce fakirin yüreğini,

Yüreğimizde yaşayarak katıldık o büyük hengameye.

Ecelsiz öldürüldük.

Dövüldük, vurulduk, asıldık.

Vurulduk ey halkım, unutma bizi…”

Uğru Mumcu

Saygıyla anıyorum…!

Aleviliğin ne olduğu, nasıl ortaya çıktığı, hangi düşünsel olgunun eseri olduğu ve hangi şartlarda oluşturulduğu tarih bilimi dünyasında bir tartışma bahsidir. Kimine nazaran Alevilik, Velayet makamının Şahı Hz. Ali ile başlarken, kimine nazaran bir Orta Asya Türk inancı olan Şamanizm’in Anadolu yorumudur, kimine nazaran de İslam’ın reformcu Anadolu yorumdur. Kimine nazaran Zerdüştlüğün Anadolu’da yaşayan halidir. Bazılarına nazaran ise ‘Kal-ü Bela’dan bu yana var olan ve bugün Anadolu coğrafyasında varlığını sürdüren kadim bir inançtır.

Hatta birilerine nazaran de tüm inançlardan nemalanan eklektik bir inanç sistemidir!

Alevilerin yaşadığı problemler azalmayıp her geçen gün artmaktadır. Evvelce yalnızca inançsal olan sıkıntılar, şimdilerde yaşamsal hale gelmiştir.

Devletin, Alevilerin temel haklarına karşı ketum tavrı ve Sünnici bakışı temel bir sorun olarak orta yerdedir. Siyasi iktidarların kimi vakit şiddete varan yaklaşımları ise bu sıkıntıların üzerine tuz ekmektedir.

Alevilerin ibadet yerleri hala yasal bir yere oturtulamadı.

Eğitim kurumlarına imamlar atanarak Sünnici din müfredatıyla Alevi çocuklarına zulüm edilmeye devam edilmektedir.

Devlet kurumlarından tasfiye edilerek, devletin kapıları Alevilerin yüzüne kapatılmıştır.

Alevi köy ve mahallelerine tehditle cami yapılmaktadır.

Selefi-Vahabi cemaat ve tarikatlar hortlatılarak, İslamo faşist siyasi iktidar tarafından devlet dayanağı sunulmaktadır.

Kısacası Alevilere yönelik inkar, imha ve asimilasyon siyasetlerini salt AKP hükümeti ve Erdoğan cumhurbaşkanlığındaki Türkiye Cumhuriyeti devletinin kısa müddetli bir siyaseti olarak görmek hakikat değildir. Bu siyaset geçmişten günümüze devletlerin süreklilik arz eden uygulamaları ve anlayışları olmuştur.

Tüm bu sıkıntılar yumağının bir kökeni de ülkemizdeki Sünni egemenliğin tarihi süreçlerden günümüze taşıdıkları önyargılı reflekslerine dayanmaktadır. Bunların da en başında Alevi düşmanlığı gelmektedir. Kimi milliyetçi muhafazakar bölüme nazaran Alevilik hala ‘sapkın inanç’ olarak kabul edilmektedir. Birtakım müşrik-rafizi cemaat ve tarikatlar tarafından Ehl-i Beyt düşmanı Muaviye ve Yezid kutsanarak ‘Alevilerin katlinin vacip’ olduğu dahi söylenmektedir.

Alevilerin yok sayılmasına neden olan anlayış ayrıştırıcı, ötekileştirici ve düşmanlaştırıcı bir yaklaşımdır. Bu çağdaş çağda insanlığın kabul etmeyeceği bir anlayıştır. Emevi İslam anlayışı tüm bu meselelerin varlık kaynağıdır. Bu durumu anlayabilmek için öncelikle Aleviler nasıl bir inanç sistemine sahiptir ve Sünni Emevi İslam anlayışıyla ortalarındaki farklılıkların ne olduğuna bakmak gerekmektedir.

Alevilerin en temel farklılığı İslamiyet’in yazılı kitabı Kur’an’a yaklaşımında yatmaktadır. Başka ayrıntılar teferruattır.

Şu tespiti açık yüreklilikle yapmanın tam vaktidir. Aleviler daima kendi içinde bu yaklaşımı ve bakışı kunuşagelmişlerdir. Lakin dışındaki toplum kısımlarına karşı açıklamaktan çekindikleri için takiyye (inandığını saklı tutmak) yapmaktadırlar. Aslında Alevilere nazaran İslam ve İslam’ın kutsal kitabı Kur’an, Hakk Peygamberi Hz. Muhammed’in Hakk’a yürümesinden sonra müdahalelere uğramış ve aslının dışına çıkartılarak, çarpıtılmıştır. Artık bunu söz etmekten çekinilmemelidir.

Aleviler Kur’an’ın, Halife Osman ve Emevi hanedanları Muaviye ile Yezid tarafından değiştirildiğine, ayetleriyle oynandığına ve birçok ayetin sayfalarının yakıldığına, yok edildiğine inanmaktadırlar. Bu nedenle de Aleviler bizim Kur’anımız “Telli Kur’an”dır (saz – bağlama) ve “Kur’an-ı Natık”tır (Konuşan Kur’an) demektedirler. Hakk aşıklarının, dağların filozoflarının, Pirlerin deyişlerinin, duaz imamlarının kelamlarını Hakk kelamı, Kuran’ın ayetleri olarak kabul etmektedirler. Hatta ‘İnsan-ı Kamil’in leblerinden dökülen Kur’an ayetidir’ denmektedir. Münasebetiyle var olan yazılı Kur’an’a aralı durmaktadırlar.

Alevilerin yaşadığı problemlerin Türk- İslam Sentezi anlayışında ki devlet yapısından kaynaklı bir sistem sorunu olduğu tespitini yapmak gerekir. Bu sistemi kutsayarak problemlerin çözülemeyeceği görülmelidir. Hiçbir sorun kendini var eden anlayışlarla, yaklaşımlarla, şartlarla hesaplaşmadan çözülemez. Bu nedenle Alevileri yok sayan ve tüm bu meseleleri oluşturan sistemle hesaplaşmak gerekmektedir.

Alevi Dedeleri, Alevi aydınları, kanaat liderleri, Alevi örgütleri bu hesaplaşmanın öncülüğünü yapmak zorundadır. Artık tepkisel hallerle, bildiri yazarak, basın açıklamaları yaparak değil, yeni aksiyon projeleri oluşturarak, Alevi toplumunun tam takviyesini almak üzere yol revan olmalıdırlar.

Bu hesaplaşmaya demokrasi güçlerini de sürece dahil ederek, laik demokratik cumhuriyete sahip çıkarak, gerçek hedefe hizmet eden bir anlayış ile yapılmalıdır.

Kurtuluş yok tek başına; ya daima birlikte, ya hiç birimiz!