Siyaset lakin demokrasilerde özgürce yapılır.
Siyasetçilerin kısıtlanması ve siyaset alanının sonlandırılması halinde gerçek bir demokrasiden kelam etmek mümkün değildir.
Siyasetçilerin haklarında mutlaklaşmış yargı kararları olmadan cezaevine atılmaları da demokrasinin vazgeçilmez şartı olan hukuk teminatının işlemediğini gösterir.
Türkiye bu türlü bir periyoda girdi.
İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı ve CHP’nin cumhurbaşkanı adayı Ekrem İmamoğlu cezaevinde.
Zafer Partisi Genel Lideri Ümit Özdağ cezaevinde.
İmamoğlu hakkında da Özdağ hakkında da mutlaklaşmış bir yargı kararı yok.
Ortaya atılan tezler tutuklanmalarını gerektirmiyor.
Tutuksuz yargılama temel olduğuna nazaran her ikisi misyonlarını yürütebilir ve tutuksuz yargılanabilirler.
Ancak iktidar tutuklu yargılamak temelmiş üzere hareket ediyor.
Siyasetçilere, mahkûm olmadan ceza çektiriliyor.
İmamoğlu’nun İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı ve cumhurbaşkanı adayı olarak yurtdışına kaçması kelam konusu olamaz.
Aynı formda Özdağ’ın da bir partinin genel başkanı olarak yurtdışına kaçması düşünülemez.
Buna rağmen iki siyasetçinin de tutuklu yargılanması tüzel olmaktan çok siyasi bir karardır.
Özdağ ve İmamoğlu’nun cezaevinde olmaları siyasetçiye ve siyasete bir sınırlamadır.
Her iki isim de avukatları aracılığıyla gönderdikleri bildirilerle siyaset yapmaya çalışıyorlar.
Özdağ dün hakim karşısına çıktı ve 30 sayfalık bir savunma yaptı.
Savunmasının temelini Atatürk ve ihtilalleri oluşturuyordu:
“Cumhuriyetimizin kuruluşu, Erdoğan’ın tez ettiği üzere Türk milletinin tarihi, inancı ve kültürü aleyhine siyasetlerin izlendiği, faşizan periyodu değil, Haçlı Seferleri ile yok edilmek istenen bir milletin tekrar dirilişidir. Atatürk devrinde Türk tarihi yüzyıllar sonra birinci kere bir hanedan tarihi olmaktan kurtularak, Büyük Türk Tarihi tabanında bilimsel olarak incelenmeye başlamıştır. Hunlar ile başlayıp Göktürk, Uygur, Karahanlı üzerinden, Osmanlı’ya ulaşan 16 büyük Türk İmparatorluğu adeta tekrar keşfedilmiştir.”
Özdağ savunmasında, iktidarın Atatürk ve ihtilallerine bakışıyla Zafer Partisi’nin bakışı ortasındaki farkı da anlattı.
Ancak hakim karşısına çıktığı için görüşlerini yaptığı siyaseti anlatabildi.
Aynı halde İmamoğlu da cumhurbaşkanı adayı olarak görüşlerini, izleyeceği siyaseti avukatları aracılığıyla Karar gazetesine gönderdiği yazıda özetleyebildi.
İmamoğlu da siyasetini şöyle özetliyordu:
“Adaletten ve demokrasiden uzak, yoksulluğu olağanlaştıran bu bozuk sistemde ve yaşatılan buhranda üzerimizde büyük sorumluluklar olduğunun farkındayız. ‘İSTANBUL MODELİ’ tam da bu sorumluluk hissimizin ortaya koyduğu icraatlar bütününün ismi olmuştur. Dayanışmanın, kalkınmanın, refahın ve israftan uzak rahmetin kentine çevirdik İstanbul’u. Kent lokantalarından nakdi dayanaklara, fiyatsız süt dayanağından kreşlere, Askıda Fatura’dan emeklilere pazar takviyelerine, gençlere burs ve yurtlardan annelere fiyatsız ulaşım dayanağına İstanbul, dayanışmanın kenti oldu. Meydanlardan parklara, kültürel mirastan kent ve hayat ormanlarına kentin her karışına refahın adil paylaşımını taşıdık. Bugün ülkemizin en büyük gereksinimi dayanışma, kalkınma ve refahtır. Artık Türkiye modelimizi inşa etmenin vaktidir. Halkçı ve icraatçı ruhumuzla Silivri’deki hücremde milletimizin yüklediği sorumluluğun şuuruyla vazifemin başında bunları ayrıntıları ile çalışıyorum.”
Özdağ ve İmamoğlu kısıtlı imkanlarla siyaset yapmaya çalışıyorlar, özgür değiller.
Oysa demokrasinin aslını siyasetin özgür olması oluşturur.