“Ah evvelden eskiden su içerdik testiden” derler ya hani…
Böyle değildi futbol ortamı bir vakitler. Futbolcuların ağızlarından burunlarından para fışkırmazdı. Milyon eurolar, dolarlar yoktu.
Benim birinci muhabirliğe başladığım yıllarda da öyleydi.
1980’li yılların başlarıydı. Merhum büyük ustam İlker Ateş’in yanında başladım Beşiktaş muhabirliğine. Erdem Stadı derken Fulya idman alanı…
Samet Aybaba kaptandı.
Nasıl dev üzere gelirdi gözüme; anlatamam.
Düşünsenize Beşiktaş’ın kaptanı. Şimdikiler üzere maça çıkarken koluna kaptanlık bandı takmak, maç bitince de bandı çıkarıp olağan yaşama dönmek değildi o vakitler kaptanlık.
Kaptan bütün grubun hamisiydi. Başkalarını o kadar tanımadım da Samet abi öyleydi en azından.
Genç futbolcuların babası üzereydi. Kulüpte çaycısından malzemecisine her kederi olan ona koşardı.
Cebinden harçlık verdiklerini bilirim.
İhtiyacı olanın yanına koştuğunu bilirim.
Kömür alamayanın meskenine kömür kamyonu yolladığını bilirim.
Yarım kalan gecekondusunu tamamladığı (adını yazmayacağım burada. Çok âlâ insandı rahmetli) kulüpteki görevliyi bilirim.
Ölümsüz lider Süleyman Seba’nın da evladı üzereydi aslında, Beşiktaşlı bir futbolcunun nasıl davranması, nasıl topluma örnek olması, nasıl gençlere rol model olması gerektiğinin canlı örneğiydi.
Şunu da ekleyeyim. Beşiktaşlı futbolcu traşını olmadan maça çıkamazdı mesela. Bir de örnek vereyim size; Beşiktaş’ta Samet ağabeyle yıllarca yan yana oynayan, efsane stoper Ulvi Güveneroğlu’nun ağzından:
BEŞİKTAŞ’IN FUTBOLCUSU ÖRNEK OLACAK!
Süleyman abi lider olduktan çabucak sonra hepimizi topladı, bir konuşma yaptı. Neler söylediğini tam olarak hatırlamıyorum. Evvel Beşiktaş’ın büyüklüğünden bahsetti. Formanın çok pahalı olduğunu söyledi. Bu formayı giymenin büyük bir onur olduğunu da ekledi ve akabinde dedi ki;
– Beşiktaşlı futbolcu yalnızca düzgün futbolcu olmakla kalmayacak. Güzel de insan olacak. Beşiktaş’ın futbolcusunu herkes örnek alacak. Giysinize, kuşamınıza, hayatınıza, saçınıza, sakalınıza dikkat edeceksiniz!
Sakallı futbolcuyu hiç sevmezdi. O nedenle hepimiz maç günleri sabah kalkınca evvel traş olurduk.
Antrenmana binde bir gelirdi, onun geleceğini öğrenen herkes de çabucak traşa koşardı, kılığına kıyafetine bakardı.
Hiç unutmam…
Bir gün çenemin altında boynuma kadar kızarıklar oluşmuştu. Tıraş olunca kabarıyordu. Doktora gittim. Bana;
– Ulvi bir kaç gün yüzünü dinlendir. Cildin tahriş olmuş. Sakal tıraşı olma, dedi.
Ben de gittim, kendisine söyledim;
– Tıraş olamadım, kusura bakmayın. Doktor söyledi, dedim.
Bir kızdı!
– O ne biçim hekimmiş o denli, diye bağırdı! Sonra da;
– E düzgün. Madem o denli, bir kaç gün bak bakalım kendine. Fazla uzamasın ancak haa! diye de ekledi.
Ben de tıraş olmadığım vakitler mümkün olduğunca karşısına çıkmamaya çalıştım. Sonraki günler de ne vakit görse;
– Ne o Ulvi efendi, düzeldin mi? diye takılırdı.
SAMET AYBABA VE PARA
Samet Aybaba işte o Süleyman Seba’nın ekip içindeki temsilcisiydi zati.
Para konuştuğunu kulüple görmedim hiç. O yıllarda transfer mukaveleleri 2 yıllık olurdu. Samet abi 2 yılda bir gelir, boş sözleşmeye imza atar, giderdi.
Sonra da kulüpte oturur, mukavele görüşmesi yapmayan gelen oyuncuları (O vakit menajer diye bir şey de yoktu. Her futbolcu kendi pazarlığını kendi yapardı) imza atmaya ikna etmeye çalışırdı.
Futbolu bıraktı da Beşiktaş’ı bırakmadı.
Süleyman abinin başkanlığında da başkanlığından sonra da yanındaydı.
Gel dediler geldi, git dediler geldi.
Fikret Orman’ın başkanlığında feda döneminde olduğu üzere. Geldi, misyonunu yaptı ve gitti.
Türkiye’de pek çok kulüpte de teknik yönetici olarak misyon yaptı. Araştırın bakın bu ülkede en çok genç futbolcu çıkarıp, oynatan da odur yeniden.
GELELİM SVENSSON’A
Samet Aybaba Adana Demirspor’un başındayken buldu Svensson’u. Norveç’e gitti, izledi, aldı ve geldi. Bonservisi olmadan hem de.
Ve Hasan Arat’ın başkanlığındaki idare devrinde Feyyaz Uçar’la birlikte üstlendikleri futbol şubesinde de kulübün menfaatlerini müdafaaya çalıştılar ikisi tekrar.
Samet Aybaba Svensson’u Adana Demirspor’da kontratı bittiğinde alıp getirdi kulübe. Zati Aybaba-Uçar ikilisinin yaptığı bir kaç transferden biridir Svensson. Daha sonra pasifize edildiler biliyorsunuz; o değerli transferler yapılırken.
Bonservis parası yoktu Svensson’un. Kendisine de yıllık 1 milyon 100 bin euroya mukavele yapıldı.
Vaayyy efendim. Nasıl olurmuş bu? Kimmiş Svensson! Hop oturup hop kalktılar ayağa.
Demediklerini bırakmadılar Samet Aybaba’ya.
Futbolu Samet Aybaba’dan yeterli biliyorlar ya! Futbolcudan daha âlâ anlıyorlar ya!
Beşiktaş’a neredeyse ömrünü veren, hayatını ona nazaran yaşayan artık Baba Kartal sınıfına yükselen Aybaba’nın kurul aldığını argüman edenler bile oldu bu transferden.
Bonservisi olmayan futbolcudan komite ha…
Kargalar bile güler buna.
Hem de Samet Aybaba yapacak bunu o denli mi?
Oysa Samet Aybaba’nın transfer usulünden haberleri bile yoktu.
Ona nazaran Beşiktaş’a gelen futbolcu Süleyman abinin tanım ettiği Beşiktaşlı futbolcu tipine uymalıydı.
Efendi olmalıydı, ahlaklı olmalıydı, aile yapısı ona nazaran olmalıydı.
Aybaba Svensson’da hepsine kefildi.
Bugün görüyorsunuz işte…
Svensson’u ağzından düşürmüyor kimse…
Beşiktaş’ın makûs geçirdiği dönemde ayakta kalan seçkin isimlerdendi.
Son maçın da yıldızıydı, herkes onu anlatıyordu.
Anlatın anlatın da… Eee… Bir özür dilemeniz gerekmiyor mu Samet Aybaba’dan.
Kaç gündür konutunda… Rahatsız. İyileşmeye çalışıyor.
Geçmiş olsun büyük kaptan.
Beşiktaş tarihi daha şimdiden seni “Efsaneler” ortasında baş köşelerden birine koyuyor.