Mourinho’nun kaos planını açıkladı

Fenerbahçe 3-1 kazandı ve başkan Galatasaray ile ortasındaki 3 puanlık farkın açılmasına müsaade vermedi.
Kazanan her vakit haklıdır denilir.
Ama kazanmak, kimi gerçeklerin üstünü örtmemeli, örtemez.
Sezon finaline yaklaşırken Mourinho hala adeta “bulmaca 101” oynamakta.
Bir hafta üçlü savunma, bir hafta dörtlü…
Sanki Fenerbahçe değil, taktik laboratuvarı.
İlk on bir mi? Her hafta değişiyor; sahne alan oyuncular birer sürpriz kutusu üzere. Taraftarın çok maçta alkışladığı Kostic ve Oğuz ortada yok fakat kayıp ilanı verilmiş Maximen gizemli bir halde takımda. Hani neredeyse “birden sahneye fırlayan eski sevgili” tesiri yaratıyor.
Peki Mourinho ne yapıyor?
Risk mi alıyor, oyun mu oynuyor, yoksa biz göremesek de zihninde bir “Mourinhoca’nın Büyük Planı” mı var? Bilinmez.
Belki de yalnızca “kaos iyidir” diyerek yazgının zarlarını atıyor.
Mourinho’nun bu her maç değişen stratejileri ekibi da etkiliyor ki, Fenerbahçe rakibi boğan, tempolu, bol konumlu oyundan taraftarını mahkum ediyor.
Ilk yarıda daha yeterli canlı, daha uygun oynayan ekip Sivasspor’du. Konut sahibi bilhassa Manaj ile iki o denli kıymetli konum buldu ki, Fenerbahçe’yi Livakoviç’in uzanışları kurtardı.
Fenerbahçe ise tanınmaz haldeydi. Ne organize bir atak, ne tesirli bir pres, ne de rakip ceza alanında çoğalma… Ancak işte futbol bu türlü bir oyun. Alanda her şey yanlış gitse de bir sihirbaz çıkıyor sahneye. Sivasspor’un sahip olamadığı sihirbaz ; Talisca
Trabzonspor maçının yıldızı Brezilyalı, bu kere Sivas’ta imzasını attı. Birinci yarının sonlarına hakikat, kazandığı frikiği adeta bir sanat yapıtı üzere çizdi. Barajın üzerinden tüy üzere süzülen top, kalecinin çaresizce baktığı köşeden ağlara gitti. Fenerbahçe, birinci devrede sadece iki isabetli şut bulmuştu lakin biri tabelaya ismini yazdırmaya yetti.

İkinci yarıya Fenerbahçe daha özgüvenli çıktı. Şimdi dakikalar ilerlememişken Tadic’in golüyle fark ikiye çıktı. Ama Sivasspor, bahtına razı olacak bir kadro değildi. Ligden düşmemek için yüreğini ortaya koyuyordu. Ve 57. dakikada futbolun ender hoşluklarından biri yaşandı. Sol çaprazda topu alan Efkan, ileri çıkan Livakovic’i gördü ve tereddütsüzce vurdu. Yaklaşık 30 metreden gönderdiği füze, dönemin en hoş gollerinden biri olmaya adaydı. Top, köşeye saplandı; tribünler ayağa kalktı.
Bu gol alanda tempoyu ve heyecanı artırdı fakat 85.dakikada Radakoviç ‘in kırmızı kart görmesiyle 10 kalan Sivasspor’un direnecek gücü kalmadı.
Son dakikada bir hoş gol daha geldi. Tadic ceza alanı dışından nefis bir plaseyle skoru 3-1’e getirdi.
Evet Fenerbahçe kazanıyor.
Son 7 haftaya girilirken, şampiyonluk talihini sürdürüyor.
Ama güya bıçak sırtında yürür üzere bir futbolu var.
Ya da ince bir ipte yürüyen cambaz üzere.
Ama bir gerçek daha var. Fenerbahçe’nin rakipleri alana onurunu, yüreğini koyuyor.
Bir dünkü Samsunspor’a bakın, bir de bugünkü Sivasspor’a!