Bir canlı yayın düşünün. Ekranda eski bir FIFA hakemi, yıllarca düdük çalmış bir isim konuşuyor: Ali Palabıyık.
Konu, futbolun en tartışmalı başlığı: hakem atamaları. Ve bir anda ağzından şu cümle dökülüyor.
“MHK Başkanı Ferhat Gündoğdu, atama yapmadan evvel Külliye’den haber bekliyordu.”
Daha bu kelamın yankısı kulaklarda çınlamadan ekran kararır. Yeşil bir fonda sessizlik…
Spiker telaşlı, “Rejide teknik bir arıza var.”
Bu kadar “tesadüf” fazla değil mi?
Türkiye’de futbol yalnızca bir spor değil; siyasetin, çıkarların ve gücün dolambaçlı yollarında top koşturan bir şov alanı.
Palabıyık’ın söyledikleri doğruysa, artık sadece VAR odasına değil, Külliye’nin koridorlarına da bakmak gerekiyor bir faulün, bir penaltının ya da bir kırmızı kartın kararına mana verebilmek için.
Ali Palabıyık’ın söyledikleri bir “ifşadan” çok, kamuoyunun esasen sezdiği bir gerçeğin yüksek sesle ilanı mı yoksa?
Kimse şaşırdı mı?
Kim “Nasıl olur?” dedi mi?
Asıl trajedi ise yayının kesilmesinde gizli. “Teknik arıza” mazereti, sansürün dijital çağdaki yeni kılığı artık. Gerçeklerin karartılması için evvelden gazetelere el konulurdu, artık yeşil ekranlar devreye giriyor. Çağdaş çağın sansürü sessizlik değil artık, renksizlik.
Bu yaşanan, yalnızca bir medya skandalı değil. Birebir vakitte sporun özerkliğine, adalete ve şeffaflığa inanan herkesin hafife alınması. Şayet hakemler maçlara yüksek yerlerden atanıyorsa, şayet medya gerçekleri dillendirdiği anda susturuluyorsa, artık sorun bir ofsayt tartışması değil. Bu, demokratik toplumun ta kendisinin ihlali.
Ve biz, yeşil alanda değil, yeşil bir ekranın karşısında kaybettik oyunu.