İmamoğlu soruşturması bir ‘kara deliğe’ çevriliyor
“Sır ziyaretçi ile 40’tan fazla zımnî yüz yüze temas”… “28 saklı görüşmenin adresi Polat Rönesans Otel”… “İmamoğlu’nun kapalı görüşme ağı büyüyor: Üçüncü 5 yıldızlı oteli de ‘ihanet trafiğine’ dahil etti”…
Bunlar yalnızca son bir hafta içinde Son TV isimli internet sitesinde yayınlanan birtakım haber başlıkları. Bütünüyle istihbari lisanla yazılmış içerikler. Her tez, ‘istihbarat tespiti’ olarak sunuluyor. Yani yargıdaki somut kanıtlardan çok, İmamoğlu olayı bir tıp ‘devlet güvenliği’ problemi olarak ambalajlanıyor. Kimindir bu Son TV?
Yargı ve istihbarat etraflarından kulis aktarıldığı argüman edilen, künyesi meçhul, yazanı bilinmeyen internet sitesinin, Sabah gazetesiyle irtibatlı kimi isimlere ilişkin olduğuna dair yaygın bir kanı mevcut. Benzerini Ergenekon, Seyahat vb. vakitlerinde da gördüğümüz tuhaf medyalardan birisi yani. Ancak Başsavcı Akın Gürlek ismine, onun ağzından cümleler yazmakta beis görmüyorlar. Savcı da şad ki, yalanlama filan yapmıyor.
Diğer yandan adresi belirli yandaş medyanın haberlerinin de kapsamı, içeriği, soruşturmanın baştaki savının hayli ötesine geçmiş vaziyette. 19 Mart’taki yolsuzluk ve rüşvet haberleri süratle ‘iktidarı devirmeye yönelik bir bâtın yapı’ senaryosuna evriliyor. Ortalarında nasıl bir irtibat olduğu anlaşılamayan, hangi kanıtlara dayandırıldığı alabildiğine gizemlileştirilmiş ‘bilgi’ ve ‘olgu’ sürüsü, her gün cömertçe boca ediliyor.
Savcılık kaynaklarından sızdırılan bilgiler de iktidar yanlısı ‘konspiratif medyanın’ çizdiği görüntüden pek farklı değil. İmamoğlu’nun takımı, belediye bürokratları, düz memurlar, zabıta derken müteahhitler, şirket sahipleri, CHP kurultayı, CHP’nin yöneticileri, gençlik kolları vs. gerisi gerisine birebir çuvala atılıyor. 24 saat içinde üç farklı tabir veren şirket sahipleri çıkıyor.
“Nerden baksan tutarsızlık” denir ya hani, tam o denli bir gidişat kelam konusu. Lakin tüm bu mantıksızlığın içinde bir ‘mantık’ da yeterliden güzele kendini aşikâr ediyor artık. İmamoğlu soruşturması, çekim alanına giren herkesi yutacak bir ‘kara deliğe’ çevriliyor zira. Kimin ne vakit ne biçimde dahil edileceğinin kestirilemediği, kapsama alanı yeterlice belirsizleştirilmiş bir ‘tehlike bölgesi’ oluşturuluyor. Hasebiyle problem yalnızca muhalefetle hudutlu değil. Potansiyel riskleri, artık olmasa bile ileride muhalefetin tesir alanına girebilecek olanları ve hatta iktidarın güç matrisi içinde beliren çatlakları da bertaraf etmenin yordamına dönüşüyor soruşturma.
Nitekim Savcı Akın Gürlek’in megafonu üzere davranan Son TV’nin tuhaf tahlillerinde kullandığı, şimdi ham seviyede olduğu anlaşılan bir kavramsallaştırma dikkat cazipti: ‘Erken devlet yapılanması!’ Ortada şimdi seçim yokken, CHP’nin de olağan teamüllerinin dışına çıkıp sokağa sandık kurarak ‘erkenden aday’ belirlemesine yapılan göndermelerle altı doldurulmaya çalışılan ‘erken devlet yapılanması’, yeni bir cins ‘paralel yapı’ tezi üzere. Bu sebeple kanıt, ispat vs. aramanın, sunmanın ötesine geçildi. İktidarın değişebileceğini dair akıllara düşebilecek embriyo halindeki bir fikir bile ezilmek isteniyor.
Peki bu türlü bir siyasal atak taktiği işe fayda mı?
*
Öncelikle memleketin siyasetini ve haliyle iktidarın güç matrisini yine şekillendirebilecek birkaç olay iç içe yaşanıyor. Kürtlerle kurulan ‘çözüm’ masası, KKTC ve Suriye başta olmak üzere bölgesel gelişmeler, Mehmet Şimşek’e zimmetli ekonomik programın hali ve buna karşı orta/küçük ölçekli işverenlerden yükselen acı feryatlar ile milyonlarca insanın ne olursa olsun zihnine mıh üzere çakılı duran geçim kaygısı ve kapıya dayanmış fiyat zamları…
Esasında şu an İmamoğlu soruşturmasının etrafında şekillenen olaylar dışında hiç birisi, aktüel sıcak siyasetin odaklanabildiği problemler değil. Neredeyse iktidarın buraları ‘siyasetsizleştirdiği’ dahi söylenebilir. Halbuki 19 Mart olayı, Yozgat mitingi ile de tepeye çıkarak ekmekle hakkın buluştuğu bir momentin kapısını aralıyordu. Ne var ki, CHP Genel Başkanı’na akın, hayatını yitiren DEM Milletvekili Sırrı Süreyya Önder’e suikast teşebbüsü argümanı, iktidar içinde kıran kırana klik savaşı yaşandığına dair kulislerle bir arada, apaçık hale gelmiş şeyler apansız tekrar gizemli kılındı.
Siyasette en tehlikeli anlar aşikar olanın gizemli, gizemli olanın aşikarmış üzere sunulduğu vakitlerdir. Erdoğan iktidarının alamet-i farikalarından birisi de sıkıştığı anda hasımlarını amansız bir dayanıklılık testine tabi tutması ve “bunun gerisinde kesinlikle öteki bir şey vardır” fikrine hapsetmesidir. Bu mekaniği tekrar işletiyor.
CHP; Saraçhane ile Silivri ortasında daima mekik dokusun, buraya sıkışıp kalsın, geri kalan herkes de olan bitenin şifresini çözmekle uğraşıp dursun!
İmamoğlu soruşturmasının giderek bir ‘kara deliğe’ dönüştürülmesinin sebebi de bu görünüyor.
*
‘Yıldırım harekatının’ birinci saldırısı, birinci kıymetli cephesinde güçlü bir direnişle püskürtülmüştü. Lakin saldırgan şoku atlattı ve yeni cepheleri arka arda açıyor artık. Elindeki devlet gücüyle sayısız cephe açmaya da muktedir kuşkusuz. Bu türlü bir güç eşitsizliğinde uğraş lakin niceliğe bağlıdır. Haliyle muhalefet başkanlarının İBB-Silivri çizgisine sıkışma tehlikesini aşabilecek bir sathı müdafaanın yolunu, yordamını, direniş çizgisi hala canlıyken bulmaları lazım.
Aksi halde uzun sürecek bir dayanıklılık testi bekliyor hepimizi…
