Her davet edildiklerinde tekraren gidip emniyette, savcılıkla sözlerini veren meslektaşlarımız Timur Soykan ve Murat Ağırel’in sabah saat 06.00’ta konutlarından gözaltına alınmalarının demokratik hukuk devletinde yeri yoktur.

Gelen yansıların gösterdiği üzere kamu vicdanında da yer bulmamıştır.

Soykan ve Ağırel daha evvel çok kere olduğu üzere davet edilselerdi gidip sözlerini verirlerdi.

Ayrıca iki meslektaşımızın da dün saat 13.00 tıpkı savcıya, öteki bir mevzuyla ilgili olarak tabire vermek üzere randevularının bulunduğu da ortaya çıktı.

Öğlen birebir savcıya söz vermeye gidecek Ağırel ve Soykan’ın güya kırmızı bültenle ortanın katil zanlılarıymış üzere sabahın köründe konutlarından gözaltına alınmaları ve imgelerinin servis edilmesi bütün basına bir gözdağı niteliğindedir.

Gözattı sürecinin kara para aklama ve yasa dışı bahis oynatma üzere suçlamalarla cezaevinde bulanan bir kişinin şikayeti üzerine yapılması da başka bir tartışma hususudur.

Demokrasiyi başka rejimlerden ayıran en değerli özelliklerden biri hukuk teminatıdır.

Demokratik rejimlerde hukukun üstünlüğü temeldir.

Erkler ayrılığı unsuruna dayanan demokrasilerde yasama, yürütme ve yargının birbirine üstünlüğü yoktur.

Ancak üç erk de yargı kontrolüne tabidir.

Vatandaşların hak ve özgürlükleri anayasal teminat altındadır.

Buna rağmen Soykan ve Ağırel’e yapılan muamele anayasanın basın ve tabir özgürlüğü kararlarıyla de çelişen bir durumdur.

Anayasa’nın 28. hususu şu kararı taşıyor:

“Basın hürdür, sansür edilemez.”

Anayasa’nın 26. hususu de şöyle diyor:

“Herkes, fikir ve kanaatlerini kelam, yazı, fotoğraf yahut diğer yollarla tek başına yahut toplu olarak açıklama ve yayma hakkına sahiptir.”

Bu iki karar söz ve basın özgürlüğünün hukuk garantisini oluşturur.

Buna rağmen son yıllarda araştırmacı gazeteciliğin en güzel örneklerini veren, cürüm örgütleriyle ilgili haberler ve altın kaçakçılığının yollarını açığa çıkardıkları için yılın gazetecisi mükafatına layık görülen meslektaşlarımızın bu biçimde mesleklerini yapmaktan alıkonmaları mümkün değildir.

Son devirlerde Türkiye her sabah bir gözaltı yahut tutuklama haberiyle güne başlıyor.

Siyasi parti genel liderleri, seçilmiş belediye başkanları tutuklu.

İstanbul Belediye Başkanı ve CHP’nin Cumhurbaşkanı adayı Ekrem İmamoğlu, Zafer Partisi Genel Lideri Ümit Özdağ, eski HDP eş Başkanı Selahattin Demirtaş, son seçimde Hatay milletvekili seçilen Can Atalay da cezaevindeler.

Kamuoyunca tanınmış birçok aydın da birebir formda.

Bu tablo, Türkiye’nin anayasada tanımlanan “demokratik, laik, toplumsal hukuk devleti” nitelikleriyle bağdaşmıyor.

Hukukumuza nazaran tutuksuz yargılama temel, tutuklu yargılama istisnayken bunun tam zıddı uygulanıyor.

Atalay’ın hür bırakılması, Meclis’e gelip yemin ederek vazifesine başlaması gerekiyor.

İmamoğlu ve Özdağ’ın özgür bırakılıp tutuksuz yargılanmaları gerekiyor.

Diğer birçok tutuklunun da özgür bırakılıp tutuksuz yargılanmalarının sağlanması gerekli.

Keza 300 üniversite öğrencisinin cezaevlerinde tutulmaları da farklı bir hukuk ihlali.

Türkiye’de hukukun üstünlüğüne dayanan demokratik sistem işliyorsa tutuksuz yargılama temel olmalı.