Hastanede başıma gelenler!
Anlatacaklarım ferdî kıssa üzere gözükse de milyonların sıkıntısı. Milyonları ilgilendiriyor…
Eskiden bugün git yarın gel derlerdi ya… Evvelden uzun kuyruklar beklenir sonunda beşerler bir formda tedavi olurlardı ya… Erdoğan sabahın beşinde sıraya girip öğleye hakikat hekimi görmekten şikayet etmişti ya…
Şimdi durum çok daha vahim. Artık bugün git yarın gel demiyorlar git bir daha gelme diyorlar…
Abartma demeyin elimde doküman var…
Başıma geleni anlatayım. Kan bedellerinde düşüklük görünce aile tabibim dışkı analizi yapma gereksinimi duydu. Dışkıda kan görüldü. Daha evvel üç sefer kolonoskopi oldum, bağırsağımdan çok sayıda polip aldılar. Ne olduğunu biliyorum.
Polip alınmazsa kansere dönüşebilir. Kansere dönüşmemesinin, kolanları temizlemenin bir tek yolu var; kolonoskopi.
Aile hekimliği, ilçe sıhhat müdürlüğüne iletti, o da kanserle uğraş merkezine bildirmiş. Yaklaşık 20 gün sonra bu merkezden arayıp Hamidiye Etfal Hastanesi için 15 gün sonraya randevu verdiler…
Gastroenteroloji kısmına gittim. Randevum olmasına karşın doktora ulaşmak için bir buçuk saat bekledim. Sonra kan analizi kuyruğu, akciğer sineması, EGK çekimi. Hepsini tamamladım. Dün öğlenden sonra sonuçları aldım anestezi onayı için kuyruğa girdim. Bir saatten fazla bekledim sıra geldi. Bu kısımda de işim bitti. Evrakları tamamlamanın memnunluğu içinde kolonoskopi randevusu için idari kısma gittim.
Ve ilk şoku yaşadım…
İlgili kişi bir yıl doluyuz dedi. Bir yıl sonraya randevu verin dedim. Veremiyoruz dedi. İki yıl sonraya ver dedim. Veremiyoruz dedi. Niçin dedim…
Sağlık bakanlığının buyruğu var, bilgisayarlar sürece kapatıldı kimseye gün veremiyoruz karşılığını verdi.
Torpilliler dahil mi diyecektim lakin kendi kendime çalışanın ne hatası var dedim, sustum. Tabibin yanına girdim. Yapılacak bir şey yok, diğer hastaneye gidin demez mi?…
İkinci şok buydu…
Özel hastaneye mi git diyorsunuz dedim karşılığı bile beklemeden kapıyı çektim çıktım…
Elimde Prof. Dr. Hüseyin Alkılı kaşeli kolonoskopi olmam gerektiğine dair evrak var fakat kapının önündeyim… Bugün git yarın gel, bugün git önümüzdeki ay gel, bugün git altı ay sonra gel, bugün git bir yıl sonra gel demiyorlar…
Ne yaparsan yap diyorlar.
Doktora soruyorum; yapılacak bir şey yok diyor…
İdarecilere soruyorum; elimizden bir şey gelmez diyor…
Sağlık Bakanı’na sorsam o da yapılacak bir şey yok mu der?
Gelelim gözlemlerime… Ziyaret için çok gidip geldim fakat itiraf etmek isterim ki bir devlet hastanesine kendim için birinci kere gidiyorum. Devlet hastanesiyle birinci şahsî tanışmam. Seyrantepe’de o kadar büyük hastane yapmışlar ki zannedersin ki stada girip/ çıkıyorsun. Hastane o kadar ağır. Giren çıkan itiş kakış. Otomobille git otopark ful. Arabayı bir kilometre uzağa boş yere bırakmak zorunda kaldım.
Şimdi Sağlık Bakanı hastaneyi metroya bağladık diyecek. Bununla övünecek ancak yürüyecek dermanı olmayan hastalar metroya mı binecek? Hastanın yakını araçla getirse hastayı indirecek yer yok. Hastaya kapıda sahip çıkacak vazifeli yok. Hasta bakıcı yok.
Hasta Allah’a emanet…
Çalışanların tamamının yüzü asık. Ne yapsınlar dakikada üç soruya muhatap oluyorlar. Dedim ya hastaneye değil güya mitinge geldim. Tabiplerin başını kaşıyacak, hastanın yüzüne bakacak vakti yok.
Erdoğan kent hastaneleriyle övünüyor ya, kılık kıyafet değiştirerek bir gün bir kent hastanesine gitsin. Gidemiyorsa güvendiği danışmanını yollasın. Hastaların çaresizliğini, tabiplere yalvarmalarını, tabiplerin iş yükünden nasıl bunaldıklarını görsün veya dinlesin…
Devasa şehir hastanesi projesinin iflas ettiğini biri Erdoğan’a anlatsın. O da artık inadı bıraksın…
Erdoğan’a soruyorum…
Sağlık Bakanı Memişoğlu’na soruyorum…
Övündüğünüz sistem alt tarafı 15/20 dakika süren kolonoskopi için bile
bir yıl, iki yıl sonraya randevu veremiyor…
Ne yapayım?
Hadi söyleyin!…
