Üniversite yerleşkelerden meydanlara çıkan öğrenci gençlik, Türkiye’de yaşanan örgütlü berbatlığa karşı çıkıyor. Bugüne kadar yaşadıkları ekonomik meşakkatleri, barınma problemleri, akademik haksızlıklardan kaynaklı biriktirdikleri sıkıntılarını ve ülkede yaşanan kaos ortamının tetiklediği toplumsal hareketlilikten yürek alarak yola revan oldular.

Ülke çapında üniversite gençliği dur durak bilmiyor. Çabucak çabucak her gün meydanlarda hak, hukuk, adalet uğraşının bayrağını elinden düşürmüyor. Aksiyonlarına baktığımızda çok değişik protesto teknikleri olduğunu da görüyoruz. Pikachu bu yaratıcı sistemlerden biridir.

Bugünkü gençliği anlamak gerekiyor. Bunun için onlarla organik bağların kurulması ve güçlendirilmesi gerekir.

Son on günde gençler, barışçıl aksiyonlarında gereksiz bir müdahaleyle şiddete maruz kaldılar. Bugüne kadar ne yazık ki 301 genç tutuklandı.

Binlerce üniversite öğrencisinin meydanları terk etmemesi çok manalıdır. Bunun yanı sıra öğretim üyelerinin de protestolara katılması gayretin boyutunun daha da büyüyeceğinin müjdecisidir.

Barışçıl protestolar iktidarı elinde bulunduran güçlere ikaz niteliğindedir. Barışçıl protestolar, siyasi iktidarın bu yansıları gidermek için uygulamalarını gözden geçirmesi için bir talihtir. Lakin görünen o ki iktidarı elinde bulunduran erk bu yolu tercih etmemektedir. Hatta karşı tarafı düşmanlaştırmaya yönelik açıklamalarda bulunmaktadır.

***

Üniversite gençliğinin 2 Nisan’daki boykot davetinin toplumsal karşılığı oldu. Meclis’te bulunan muhalefet partileri de bu davete takviye vererek daha tesirli olmasına imkan sağladı. Boykot, verilecek bildirinin direkt muhatabına ulaşması için kullanılan tesirli bir hareket biçimidir. Öte yandan boykot barışçıl gayretin en masumane halidir. Bugün yaşanan ekonomik krizden en çok ziyan gören üniversite gençliğinin boykot davetinin karşılık bulması değerli bir gelişmedir. Bu hareketliliği daha üst boyutlara taşımak, tecrübeli takımların önderlik yapması ile mümkündür.

Siyasi iktidarın boykota gösterdiği reaksiyonun yersiz olduğu, yurttaşların boykota katılması ile verdiği yanıtta görülmektedir. Ayrıyeten bu iştirak, içinde bulunduğumuz ekonomik krizin boyutunun büyüklüğünü de göstermektedir. Toplumdaki bu memnuniyetsizliğin iktidar değişimini hızlandıracağı gerçeğini görmek gerekiyor. Tüm muhalif güçlerin bu gerçeğe uygun stratejiler geliştirmesi gerekiyor. Bunun için gençlikle organik bağlar kurularak, gençlerle birlikte uğraş prosedürleri belirlenmelidir. Üstenci bir bakışsa gençliği uzaklaştırmaya hizmet eder.

***

Faşist cuntanın hazırlattığı 12 Eylül Anayasası’nın 34. unsurunda açıkça tabir edildiği üzere rastgele bir müsaade almaksızın yurttaşların şov ve yürüyüş hakkı teminat altına alınmıştır. Tek Adam Rejimi bu anayasayı dahi tanımayarak şiddete başvurmaktadır ve şovları yasaklamaktadır.

Ülkenin içinde bulunduğu ekonomik kriz tüm toplum kesitlerini açlığa mahkûm etmiştir. Minimum geçim standardı verilen minimum fiyatı ve emekli maaşlarını geride bırakmıştır. 30 milyona yakın yurttaşımız açlık sonunun altında bir fiyat almaktadır. Üniversite gençliği de bu ekonomik darlıktan ziyadesiyle etkilenmektedir.

Tüm bu aksilikler yaşanırken ve toplumun tüm kısımları ortak bir çaba yerinde buluşmuşken 70 yıllık çaba ve örgütleme tecrübesinin birikimine sahip tüm kuşakların elini taşın altına koyması gerekir.

Gençlik gayretinin boyutu her geçen gün büyümektedir.

İşçi sınıfının ‘ben de varım’ dediği bu ulu gayretin gençlerin yanında yer alarak devamlılık göstermesi elzemdir.

Bu uğraşa yanlışsız bir önderlik yapılmadığında toplumsal karamsarlıkla sonuçlanması ihtimali mümkündür. Bunu engelleyecek olan da jenerasyonlar ortasında birikimlerin yanlışsız halde paylaşılması, gençlerin desteklenmesidir.

Zaman ve taban örgütlenmeye elverişlidir. Gençler artık ayrıştırılmak istemiyor! Değerli olan ortak paydada birleşmek, karşılıklı anlaşmak ve çoğalmaktır.

Tüm jenerasyonlar için kurtuluş, demokrasi, özgürlük, hak, hukuk ve adalet için birlikte hal sergilemeleridir!