Galatasaray nereye koşuyor? Bu gidiş iyi gidiş değil

Bolu Kartalkaya’da 66 vatandaşımızı yangında kaybettik. Bu trajik, kahredici tablonun gerisinde sırf yangın mı vardı?
İhmalkarlık, denetimsizlik ve liyakatsızlık bu faciada ne kadar tesirliydi? Habere getirilen yayın yasağı, şu an bu soruları karşılıksız bırakıyor.
Dilerim vakitle gerçekler ortaya çıkar, bu acıdan ders alınır.
Ve hayat, tüm yüküyle devam ediyor.
Galatasaray bu türlü bir akşamda kolunda siyah bantla Dinamo Kiev‘i ağırladı.

Dinamo Kiev, bir vakitler Avrupa futbolunda köklü ve saygın bir yer edinmişken, bugün Avrupa Ligi’nin en şanssız takımı olarak anılıyor. Altı maçta sadece bir gol bulabilmiş, hanesine tek bir puan dahi yazdıramamış ve 32 kadro ortasında en alt sırada yer almış durumda. Ukrayna topraklarını saran savaşın gölgesi, bu tarihi kulübü de kuşattı; mavi-beyaz renklere boyanmış anılar, acı dolu bir kışın sert rüzgarlarına karıştı.

Galatasaray ise, Avrupa Ligi’nde yeni bir kıssanın peşinde. Küme etabını çoktan muvaffakiyetle tamamlayarak son 16’ya kalmayı garantiledi; artık gözünü daha yükseklere, birinci 8’e dikti. Sarı-kırmızılılar için bu maç, sırf bir formaliteden ibaret üzere görünse de alana çıktıklarında taraftara karşı taşıdıkları sorumluluk her zamanki üzere büyük olmalıydı.
Ama büyük oynayamadılar.
Galatasaraylı futbolcular, evvelki maçlara kıyasla çok temposuzdu. Lakin durum üretmekte zorlansalar da, kaliteli ayakları ve kişisel performanslarıyla 22 dakikada 2 farklı skora ulaşmayı başardılar. Daha 6’ncı dakikada Davinson Sanchez’in başı, 22’nci dakikada da Abdülkerim’in füzesi maçın erken kopacağının bildirisi üzereydi.
Ancak, savaşın acı gerçekleriyle uğraş eden ve ayakta kalmaya çalışan Dinamo Kiev için bu maç, sırf bir oyun değil; muhakkak ki bir direncin ifadesiydi
Uknayna grubu şimdi 22’nci dakikada 2-0 geriye düşmesine karşın, pes etmedi ve 44’te Vanat’ın golüyle skoru 2-1’e getirerek 2.yarı için umutlarını canlı tuttu.
İkinci yarı maç farklı imgelere sahne oldu.
Dakikalar 52’yi gösterirken maç Galatasaray ismine adeta gitti, geldi. Sarı Kırmızılıların atağında Tymchyk ile gayret eden Barış Alper ikinci sarı karttan kırmızı kart gördü. Lakin VAR’ın devreye girmesiyle bu kart iptal edildi ve hakem penaltı noktasını gösterdi. Osimhen tek vuruşla tabelaya 3-1’i yazdırdı.
Ama dedik ya, Dinamo Kiev için bu maç sadece skor değil umut ve inanç üzere daha büyük manalar taşıyordu. 68’de Yarmolenko ile 2.golü bularak tekrar maça ortak oldular.
Aynı Yarmolenko bu kere 81.dakikada skoru eşitledi:3-3
6 maçta yalnızca tek gol atan Ukrayna takımının Istanbul’da 3 gol birden kaydetmesi düşündürücüdür.
Maçın 3-3 berabere bitmesi Galatasaray ismine üzücü.
Sarı Kırmızılar savunmada kritik açıklar veriyor. Orta alanda Sara’nın yokluğu belirli oluyor. Skor üretmekte zorluk çekiyorlar. Bildiğimiz tempolu, baskılı futbolunun çok uzağındalar. Osimhen’i topla çok buluşturamıyorlar.
Göztepe, Başakşehir ve Hatayspor maçlarında tıpkı sıkıntıların yaşanmasına karşın hala tahlil bulunamaması berbata gidişin bildirisi olabilir.
Galatasaray’ın bu aksilikleri acil gidermesi, vakit kaybetmeden eski futboluna dönmesi gerekiyor.
Yoksa bu gidiş, güzel gidiş değil.