Güle güle Sırrı Güle güle kardeşim

Günler ağır, günler vefat haberleriyle geliyor hakikaten de. Hem teyzemi hem de Sırrı’yı birebir gün birbirine yakın saatlerde kaybedince daha da canımı yaktı bu gerçek. Biri özel, başkası hem özel hem de toplumsal tarihim açısından çok değerli olan iki bedeli yitirdim bir gün içinde. Üstelik iki ay evvel yitirilmiş bir abla acısının üstüne geldi kayıpları.

Sırrı Süreyya ile dostluğumuz ondan da kelam ettiğim bir yazım sayesinde başladı. Yurtdışında olduğum yıllardı, mail adresime hoş kelamlar eşliğinde teşekkür bildirisi yollamıştı. “Son derece vicdanlı” dediği yazımda solda sıkça rastlanan, bedelli neyimiz varsa yok sayma tavrını eleştirmiştim. Sırrı’yla, esaslı dostluğumuzun nedeni bu yazıdır.

Sinemacılığıyla da bilinirdi lakin geniş kitlelerce tanınması bir televizyon programının daima konuğu olmasındandır sanırım. Değişik programdı. İki İslamcının karşısında kelamını sakınmadan lisana getirirdi niyetlerini. Bir müddet sonra tadı kaçınca “ne işin var orda” dediğimi, onun da bana “yolcudur Abbas bağlasan durmaz” karşılığını verdiğini anımsıyorum artık. Kaçıp gidecek biri olduğundan değil, gitgide kısırlaştığından ayrılmıştı o programdan. Hayattaki tavrı da böyleydi zira, kısırlaşmış ortamlarda olmazdı hiç.

Kimi mecmualarda, birçoklarını okuma talihi bulduğum tadına doyum olmaz yazılar yazdı. Gerçek bir edebiyatçıydı, kuşku yok. Gençliğinde bir sağlıkçı olduğu vakte ilişkin anısını okuduğumda hem hüzünlenmiş hem de çok gülmüştüm. Onu tanıyanların da bildiği üzere bu iki duyguyu da yaşatırdı karşısındakine. Vedat Türkali anlatmıştı bir gün; Sırrı azaptan perişan bir halde koğuşa getirildiğinde yoldaşları telaşla “nasılsın Sırrı?” dediklerinde verdiği karşılık “en berbat günümüz bu türlü olsun” olmuştur. Direnen biri için asla “kötü gün” yoktur hakikaten de.

Ülkeye döndüğümde o artık milletvekiliydi. Vakit zaman karşılaşır, sohbet ederdik. Seyahat olaylarının başladığı günün arefesinde parktaki bir kafede konuştuk uzun uzun. Parktaki o saçma inşaatı engellemek için nöbetteydi. Saatler süren sohbetimiz önümüzden geçen polisleri gördüğünde yerinden kalkıp onları engellemek için peşlerinden gittiği ana kadar sürdü. Tahminen çok sonra yazabileceğim farklı hususlara değindik. Uçak korkusunu, bu dehşet yüzünden lakin içerek bindiği uçakla gittiği Cannes’da bir ağacın altında uykuya daldığı için ödül merasimine gidemediğini o denli hoş anlatmıştı ki. Kendisiyle dalga geçen seçkin insanlardandı.

Vefasına laf yoktu. Dört duvar ortasındayken bile selamını esirgemedi benden. Görüşüne giden avukatı anlatmıştı; genç avukat hanımın elinde kitabımı görünce benden, “dostumdur, çok severim” diye kelam etmiş olmasından onur duydum daima. Ortak dostumuz Helin, hastalığını konuşurken, “adın geçti, çok severim dedi senin için” dediğinde de memnun oldum. Yoksulluktan gelen biri olarak her şeyin değerini bilirdi. Dostlarının da. Vefa bir fakir halidir, fakiri güçlü kılar.

Kimilerine nazaran oldukça tartışmalı tavırları oldu. Hastalığı için uygun dileklerimi yazdığım mesajımın altına bir lise arkadaşımın “seninle dostluğumu kesiyorum” demişliği vardır örneğin. Kimi görüşlerine katılınmasa da kendisi için hiç bir talebi olmayan bu pak adama haksızca yöneltilmiş öfkelerin küçük bir örneğiydi arkadaşımın hali. Asla bunu hak etmemiştir.

Her hususta olağan ki birebir şeyleri düşünmüyordum onunla. Anlaşılabilir nedenlerle de olsa yanyana düştüğü “devletlulardan” hiç hazzetmedim ömrüm boyunca. Şeriata övgülerine öfkelendim. Yeniden de birlikte yol yürümeme mani değildi bu. İnandığı barışı nerede aradığı sorgulanabilir. Lakin değerli olan barışı aramasıydı. İnandığı barışa herkesin birebir manası yüklediğini sanmasıdır tahminen de kusuru.

O benim gözümde para kazanmak için aşı yapmayı öğrenmek dahil hayata tutunmaya çalışan bir işçi, kendi yoksulluğunu perdeye taşıyan sinemacı, Türkçeyi süper kullanan edebiyatçı, parkı mahveden buldozerlerin önüne atılan “aktivist” adamdı. Tüm bunların toplamı eleştirilen Sırrı’nın asıl hoşluklarını oluşturur.

“Sırrı Süreyya Lider hayatını kaybetti”.

Doğrudur.

Ama hayat da çok şey kaybetti.

Uğurlar olsun kardeşim.