‘Biz halkız, yeniden doğarız ölümlerde’!
“Halkım ben, parmakla sayılmayan
………..
Ölü, yiğit, gölge ve buz, ne varsa
Tohuma dururlar yeniden
Ve halk, toprağa gömülü
Tohuma durur bir yerde
Buğday nasıl filizini sürer de
Çıkarsa toprağın üstüne
Güzelim kırmızı elleriyle
Sessizliği burgu üzere deler de
Biz halkız, yine doğarız ölümlerde.”
Pablo Neruda
Türkiye’de halk hareketi yeni bir boyut kazanarak, yeni bir sürece girdi. Amacı siyasi iktidar! İBB Başkanı ve Cumhurbaşkanı Adayı Sayın Ekrem İmamoğlu’na yapılan kumpas, ülkemizde artık hiçbir şeyin eskisi üzere olmayacağının ibarelerini taşıyor.
Muhalefet güçlerinin çabayı daha kitleselleştirmek için meydanları terk etmemesine rağmen siyasi iktidar da orantısız hücumlarını her alanda sürdürmektedir. Daha dün Hatay’da halkın tapulu zeytinlik bahçelerine çöken bir zihniyete de şahit olduk. Bu da gösteriyor ki AKP-MHP iktidarı hepimizin malına bir gün çökebilir.
Son günlerde yaklaşık 10 bin öğretmenimizi sürgün eden AKP-MHP iktidarı, telaş içinde bir ruh haliyle hangi tuşa basacağını şaşırmış durumda… Sudan münasebetlerle sürgün kararlarına imza atılabiliyor. Siyasi iktidarın anti-demokratik uygulamaları sonucu İmamoğlu’nun 34 yıllık diplomasının iptal edilmesi üniversiteli gençlerin meydanlara çıkmasını sağlarken; öğretmen sürgünleriyle de liseli gençleri harekete geçirdi. Liseli gençlerin okullarına ve öğretmenlerine sahip çıkarak en temel talepleri olan akademik demokratik haklarını araması, sürdürülen gayretin boyutunu daha da büyüttü. Ülkenin dört bir yanında gençler boykotlara devam ediyor. Gençler, barışçıl yansılarla öğretmenlerini geri istiyorlar.
Bir yandan terör örgütü PKK’nın elebaşı Abdullah Öcalan’dan medet bekleyerek ülkemizde kelamda barış ikliminin tesis edilmesini sağlamaya çalışan Tek Adam Rejimi, öte yandan barışçıl aksiyonlara katılan gençlerimizi orantısız güç kullanılarak darp edip, yetmedi tutuklayarak, toplumsal barış için ne kadar samimi olduğunu göstermiş oldu.
Hak-Hukuk-Adalet şiarıyla haklarının gasp edilmesine reaksiyon gösteren (bir avuç yandaş dışındaki) toplumsal kısımların sesi her geçen gün daha da yüksek çıkmaya başladı. Meydanlara çıkan insanlarımızın temel talepleri daha âlâ bir hayat standardı ve yaşanan adaletsizliğin son bulmasına yönelikken, iktidarın saldırgan hali karşısında siyasi nitelikli bir içeriğe dönüştü; Tek Adam Rejimi’nin son bulmasına yöneldi.
Siyasi iktidarın despotçu, hak, hukuk tanımaz tutumuna karşı yurttaşların demokratik laik cumhuriyet taleplerinin ateşlediği aksiyonlar hakikat bir strateji ve program ile erken seçimi zarurî kılacaktır.
CHP’nin önderliğinde gerçekleştirilen uğraşta demokratik kitle örgütleri ile emekçi ve memur sendikalarının kitlesel aksiyonlarda değerli bir rol oynadığı kuşkusuz yadsınamaz. Son günlerde eğitim işkolunda örgütlü sendikaların okullardaki kıyımlara karşı yürüttüğü uğraş, velilerin dayanağını almaya mazhar oldu. Öğretmenlerine sahip çıkan gençlerimiz enteresan uğraş yolları geliştirmeye devam ediyorlar. Çocukluk yıllarımızdaki oyunları masumane bir üslupla protestolarına uyarlamaları yaratıcılığı, bir ortak zekâ eseridir. Bu yaratıcı zekâyla baş etmek hiçbir babayiğidim harcı değildir.
Görüldüğü üzere tüm toplumsal sınıf ve katmalar bugünkü siyasi rejimden yaka silkmektedir. Türkiye karanlığa gömülmek isteniyor. Bilhassa 19 Mart Darbesi’yle başlayan kaos ortamının daha karanlık günlere hamile olduğunu şimdiden görmemek siyasi körlüktür.
Siyasi iktidar toplumun hassasiyetlerini gözetmek zorundadır. Emeklilerimiz açlığa mahkum edilmiştir. Personel sınıfı açlık sonunun altında bir fiyatla yaşamaya mecbur edilmiştir. Enflasyon yurttaşlarımızın soluğunu kesmiştir. Artırım, zulüm, azap yurttaşlar için dayanılmaz bir eziyete dönüşmüştür. Hayatın doğal akışı içinde yurttaşların mal ve can güvenliği ‘Tek Adam Rejimi’nin keyfi niyetine bırakılmıştır. Bu rejimin temsilcileri istediği herkesin hakkına, malına, mülküne çökmeyi kendinde hak olarak görmektedir. Hakikaten 19 Mart’tan sonra diplomaların iptal edilmesi, iş insanlarının şirketlerine kayyum atanması bu anlayışın en ibret verici örnekleridir.
Yaşanan bu kadar haksızlığa karşı toplumsal gayretin kitleselleşmesi ve siyasi iktidara yönelmesi kaçınılmaz bir sondu. 23 yıllık siyasi iktidar egemenlik sarhoşluğuna kapılmıştır. Halkın memnunluğu ve refahı için hiçbir karara imza atmayan, hükümran güçlere adanmış bir iktidarın pervasızlığı artık çekilmez ve dayanılmaz bir hal almıştır.
Bıçak kemikte!
Sabır taşı çatladı!
İşte bundandır halk meydanları terk etmiyor.
İşte bundandır üniversiteli, liseli gençler okullarda boykot düzenliyor, meydanlara iniyor.
İşte bundandır emekçi sınıfı işyerlerinde direniyor ve haksızlıklara karşı meydanlarda haykırıyor.
Bugün meydanlardaki halkın demokratik gayreti, 23 yıldır yaşanan zulme bir başkaldırıdır!
