“Dostlarım,
Kardeşlerim,
Canlarım…
Kaldırın başlarınızı
Suçlular üzere, yüzümüz yerde
Özümüz darda durup dururuz.
Kaldırın başlarınızı yukarı
Bize göz verildi, gözleyin diye!
Dil verildi söyleyin diye!
El gövdede kaşınan yeri bilir
Dert bizde, derman ellerimizdedir.
Ararsan bulursun, verirsen alırsın.”
Hacı Bektaş Veli (13. Yüzyıl)

Sınıfların gayreti tüm etnik, dini ve inanç yapılarını sarstı.
Meydanlardaki kitleye baktığımızda tertipten ziyan gören her siyasi görüşten, her dini inançtan, her sınıf ve katmandan insanların haksızlıklar karşısında bir ortaya geldiğini görüyoruz.19 Mart’tan sonra gelişen toplumsal çaba adeta etnik ve inanç yapılarının hepsini kardeşlik hukuku içinde birleştirdi.

Bu gayretin siyasi bir kimliğe dönüşmesi iktidarı daha çok rahatsız etmektedir. Yaşanan insan hakları ihlalleri personel sınıfını, ezilen halkları, öğrenci gençliği velhasıl Tek Adam Rejimden ziyan gören herkesi aksiyon birlikteliğine yöneltti. Bu meydanda siyasi kimliğin, etnik kimliğin, inanç kimliğinin bir ehemmiyeti kalmamıştır.

Öğrenci gençliğe baktığımızda geçmişten farklı bir tertip içine girdikleri gözlemlenmektedir. Sıra dışı ve şaşırtan aksiyon biçimleri toplumda büyük bir sempatiyle karşılandı. Ne acıdır ki kimseye ziyan vermeden gerçekleştirdikleri hareketlerde daima devletin güvenlik güçleri tarafından orantısız bir halde şiddete maruz kalmaktadırlar.

AKP-MHP iktidarının nefret hissinden beslenmesi toplumsal direnişi tetiklemektedir. Bugün uygulanan düşman hukuku kışkırtıcıdır. Meğer Anadolu’nun aydınlık insanları en demokratik yollarla yansısını lisana getirmektedir.

Bu uğraşın motor gücü Cumhuriyet Halk Partisi oldu. Sayın Özgür Özel duruşu ve kararlılığıyla siyasi gündemi belirlemeyi başardı. Siyasi iktidarın aklını allak bullak etmesini bildi. Bir önder olarak Özgür Özel toplumsal gayretin devamlılığını sağlamada kararlı olduğunu lisana getirdi. Bu kararlılık ezilen toplum bölümlerinin özgüvenini ortaya çıkardı.

Şanlıurfa Milletvekili Sayın Mahmut Tanal da renkli bir kişilik olarak bu periyoda damgasını vurdu. Gençliği anlayan ve onları motive etmesini bilen bir milletvekili olarak alanları terk etmedi. Mücadeleci hali ve şekliyle gençliğin itimadını kazandı.

Üniversite gençliğinin uğraş azmi tıpkı 1970’lerde olduğu üzere liseli gençliğin de meydanlara gelmesini sağladı. Son günlerde eğitim kalitesi yüksek olan lise ve dengi okullardaki nitelikli öğretmenlerimizin sudan mazeretlerle sürgün edilmesi liseli gençliğin ayağa kalmasına neden oldu. Liseli gençler öğretmenlerine sahip çıkarak direnişe başladı. Kimi liselerde başlayan direniş ve boykotlar kısa vakitte ülke sathına yayılacağa benziyor.

Gençlikteki farkındalığı görmek gerek. Onlar için sağ-sol ideolojik argümanlar bir değer taşımamaktadır.
Gençlik örgütlenmelerinin oluşmaya başlaması sevindirici. Üniversiteler ortası uyum komitelerinin fonksiyonel hale gelmesi yeni tip bir model örgütlenmenin sinyallerini veriyor.

1980 öncesi sol ve sağ nitelikli örgütlenmelerin çatışmacı niteliğinden farklı olarak zafer işareti yapanla, bozkurt işareti yapanın bir ortada olduğu özgün bir yapılanma olacağının belirtilerini görmekteyiz. Bu fotoğraf meydanlara yansıdı.

Sınıf uğraşının boyutu büyüdükçe siyasi iktidarın daha da sertleşeceği günlerin görülmesi kaçınılmazdır. Hükümran sınıflar ile siyasi iktidarların en çok korktukları ve rahatsız oldukları şey siyasi rejime yönelen toplumsal hareketlerdir. Görünen o ki demokratik ömür stilini arzulayan kesitler meydanlardan çekilmeyecek. CHP başkanı Sayın Özel’in de işaret ettiği üzere her gün ilçeler bazında lokal hareketler haftada bir gün de vilayet bazında büyük hareketler gerçekleştirilecek. Bu durum toplumsal hareketliliğin nitelikli bir biçimde örgütlenmesini mecburî hale getirecektir. Burada da öncü takımlara büyük vazifeler düşmektedir. Öncü takımlar yanlışsız bir önderlik yaparak, halka inanç verdiklerinde nicel büyüklüğü devrimci nitelikli büyüklüğe dönüştürebileceği gerçekliğini şimdiden sıkıntı olmadığı görülmelidir. Öncü takımlar bunu deneyimlemiş olsa gerek. Bugünkü toplumsal çabayı de gerçek analiz edebileceklerini kestirim ediyorum. Bu öngörüye sahip olduklarını düşünüyorum.

Yurtsever devrimci başkanların altmış yıllık siyasi birikimlerini başta personel sınıfı olmak üzere ezilen halklara ve öğrenci gençliğe aktarması, paylaşması mecburî olmuştur.

Türkiye’de sınıf gayretinin hafızasını taşıyan kıymetli bir öncü takım olduğu bilinen bir gerçek… Lakin bu hafızaya sahip olan takımların bugüne kadar bir varlık göstermemesi düşündürücüdür.

Pasifize olmuş ve yılmış olanlar esasen kılını bile oynatmaz. Bu teslimiyetçi yılgınlar bir periyot ‘Yetmez ancak Evet’ diyen zavallılardır. Kimse bunlardan medet beklememektedir.